In de loop van 2019 deed de piepjonge Britse zangeres Arlo Parks haar opgemerkte intrede in de muziekwereld met de release van twee EP-tjes: “Super Sad Generation” met vier songs en “Sophie” met vijf tracks. Vorig jaar in augustus werd Anaïs Oluwatoyin Estelle Marinho, zoals Arlo Parks als naam op haar paspoort heeft staan, net 20 jaar en ze zat in diezelfde periode in de opnamestudio om te werken aan haar debuutalbum “Collapsed In Sunbeams” dat eind januari 2021 op de buitenwereld werd losgelaten.

Meteen volgden er zeer lovende perskritieken en ook het muziekminnende publiek sloot deze talentvolle jongedame uit Londen liefdevol in de armen. Haar roots lagen wijd verspreid over de wereld met een vader uit Nigeria en een moeder met ouders uit de Arabische republiek Chad maar in Parijs geboren. Zij spreekt zelf dan ook vloeiend Frans en Engels, de taal die ze verkoos om haar indie folk- en indie popliedjes op deze eerste volwaardige plaat te zetten.

De albumtiteltrack waarmee de plaat begint is een één minuut durende gedicht dat de openlijk bi-seksuele Arlo Parks schreef en dat ook integraal op de rugzijde van het cd-hoesje staat afgedrukt. De eerste echte song op het album is het R&B-getinte “Hurt” over een veel te jong overleden vriendin. De eerste singles die uit “Collapsed In Sunbeams” werden getrokken zijn de nummers “Eugene” en “Black Dog” (zie tweede video). Door de corona-pandemie kon ze deze singles echter niet zoals gewenst promoten, maar de Britse radiostations bombardeerden ze allebei meteen naar de top van de hitlijsten.

Enkele andere nummers uit het album die onze aandacht wisten te trekken zijn het poppy liedje “Too Good”, het jazzy “Hope” (zie 1e video) dat als meest recente single werd uitgebracht en het op een lekkere beat swingende “Just Go”. Dat songteksten belangrijk zijn voor Arlo Parks blijkt o.a. uit nummers als “Caroline”, “Green Eyes”, “For Violet” en “Bluish”. Zij schreef de meeste songs alleen of met de hulp van albumproducer Gianluca Buccellati uit Los Angeles of van gitarist Paul Epworth.

Muzikaal menen wij in enkele songs subtiele invloeden te bespeuren van Britse groepen als triphopband ‘Portishead’ en alt.rockband ‘Radiohead’, maar we bemerken ook sporen van singer-songwriters als R&B-zangeres Solange Knowles of indie folkrocker Sufjan Stevens. Het is vooral de mix van diverse muziekstijlen die van dit album iets heel speciaal hebben gemaakt. En als je daarbij nog zo jong bent als Arlo Parks, dan kunnen we alleen maar hopen dat ze ons in de volgende jaren nog vaak zal mogen verrassen met haar vlot in het gehoor liggende melodieën. Zij is een echte aanwinst voor het 21e eeuwse muzieklandschap en volgens ons zal ze nog vaak weten te verbazen met haar relaxerende slaapkamerpopsongs.

(valsam)